Białe krwinki, inaczej leukocyty, to, poza erytrocytami (krwinki czerwone) i trombocytami (płytki krwi), składniki krwi. Są podstawowym elementem układu odpornościowego i produkowane są w szpiku kostnym, grasicy, śledzionie i w węzłach chłonnych.
Wyróżnia się kilka rodzajów białych krwinek, które różnią się wyglądem i pełnioną funkcją. Granulocyty, czyli leukocyty zawierające w cytoplazmie liczne ziarnistości (granule) dzielą się na:
- Neutrofile
- Eozynofile
- Bazofile
Z kolei agranulocyty, które nie mają ziarnistości dzieli się na:
- Limfocyty
- Monocyty
Każdy rodzaj białych krwinek gra w układzie odpornościowym inną rolę, na przykład neutrofile są intensywnie wydzielane podczas stanów zapalnych i zapewniają ochronę przed drobnoustrojami a eozynofile biorą udział w zwalczaniu pasożytów oraz reakcjach alergicznych.
Na wyniku morfologii krwi poziom białych krwinek określa się skrótowcem WBC (ang. white blood cells). Ich podwyższony poziom nazywa się leukocytozą a obniżony – leukopenią. W zależności od tego, który rodzaj białych krwinek jest podwyższony, mówi się o neutrofilii, eozynofilii, limfocytozie lub monocytozie. Każdy z tych stanów może być wynikiem różnych procesów chorobowych.
