Immunoterapia opiera się na pobudzeniu i wzmocnieniu odpowiedzi układu immunologicznego do walki z komórkami nowotworowymi.

Ucieczka komórek nowotworowych spod nadzoru immunologicznego stanowi jeden z najważniejszych mechanizmów umożliwiających rozwój i progresję nowotworów. Fizjologicznie układ odpornościowy, a dokładniej limfocyty T, niszczą komórki zmutowane. Część komórek nowotworowych potrafi zahamować działanie limfocytów T poprzez pobudzenie pewnej grupy białek zwanej punktami kontrolnymi odpowiedzi immunologicznej. Jednym z mechanizmów kontroli odpowiedzi immunologicznej jest interakcja PD-1 (tzw. receptor programowanej śmierci komórki) z jego ligandem (substancją, która aktywuje ten receptor), czyli PD-L1. Przeciwciała monoklonalne anty-PD-1 i anty-PD-L1 blokują ten szlak sygnałowy i umożliwiają̨ limfocytom T rozpoznawanie komórek nowotworowych, co przywraca ich aktywność przeciwnowotworową.

Ekspresja białka PD-L1 w tkance nowotworowej oceniana jest przez lekarza patomorfologa. Dostępne są dwie techniki pomiaru PD-L1: TPS (ang. Tumor Proportion Score), który mierzy PD-L1 w komórkach nowotworowych oraz CPS (ang. Combined Positive Score), który mierzy PD-L1 w guzie i komórkach układu odpornościowego. Wynik oceny ekspresji białka przedstawiony za pomocą tych dwóch wskaźników pozwoli na dobór odpowiedniej immunoterapii.