DNA jest to cząsteczka, zawierająca unikalną dla każdego człowieka, informację genetyczną, czyli przekazywaną dziedzicznie informację dotycząca struktury białek budujących organizm.

Pod względem budowy chemicznej, jest to związek z grupy kwasów nukleinowych, dokładnie kwas deoksyrybonukleinowy (z ang. deoxyribonucleic acid, DNA). Składa się z czterech zasad azotowych: adeniny (A), guaniny (G), cytozyny (C) i tyminy (T), połączonych wiązaniami chemicznymi i ułożonych w kształt podwójnej helisy.

Ze względu na znaczną długość nici DNA, konieczne jest jej upakowanie. Służą do tego celu tzw. białka histonowe, na które nić DNA jest nawinięta. DNA i białka histonowe tworzą razem struktury zwane chromosomami, które znajdują się w jądrze komórkowym.

Z pojęciem DNA związane są pojęcia „kod genetyczny” i „ekspresja informacji genetycznej”. Kod genetyczny jest to reguła, zgodnie z którą informacja genetyczna „tłumaczona” jest na sekwencję aminokwasów w białkach, natomiast ekspresja informacji genetycznej to proces „rozszyfrowania” kodu i syntezy (tworzenia) białek.

Sekwencję DNA, czyli odcinki łańcucha DNA opisuje się pierwszymi literami zasad azotowych, przykładowy fragment sekwencji DNA może więc wyglądać następująco: GCCGAGGGTCAC. W procesie ekspresji informacji genetycznej DNA jest najpierw przepisywane na cząsteczkę RNA – proces ten nazywa się transkrypcją. Następnie sekwencja RNA jest „tłumaczona” na sekwencję aminokwasów (z których tworzą się białka) w procesie zwanym translacją. Kod genetyczny określa jaka trójka zasad azotowych, koduje jaki aminokwas, np. sekwencja cytozyna – adenina – cytozyna (CAC) koduje aminokwas histydynę, a GCC, aminokwas alaninę.

W DNA mogą zachodzić mutacje genowe, np. jedna zasada azotowa może zostać zastąpiona przez inną, co w trakcie procesu ekspresji informacji genetycznej spowoduje zmianę w sekwencji aminokwasowej kodowanego białka i w rezultacie zaburzenie jego funkcjonowania.